Wilde Eend Anas platyrhynchos is ingedeeld bij de algemene soorten.
Ongetwijfeld gingen ze niet vrijwillig de pijp uit, maar misschien dankt de Wilde Eend zijn naam niet aan de kooikers en is de naam ontstaan als contrast met de tamme boeren-eenden.
In de jaren zestig en zeventig was de soort in de duinen van Kennemerland zeer algemeen. In het voorjaar kwam de soort wijd verspreid voor, "op elke duintop stond een woerd", ook in relatief droog duin zonder plasjes. Verkerk (1968) noemt 500 paar voor de duinen van Egmond, maar dat was voor de verdroging door de grondwaterwinning.
Bij de start van de karteringen in het NHD was de verdroging al merkbaar, maar in 1982 werd de soort nog als te algemeen afgedaan en is de soort niet geteld, in 1988 wel, toen waren er 235. Opmerkelijk minder dan in de natte tijden, maar later zou dit aantal niet meer gehaald worden. In de jaren negentig werd de verdroging duidelijk merkbaar, waarbij het seizoen van 1993 erg droog uitviel en het NHD telde toen 100 eenden minder dan daarvoor. De komst van Vos en iets later ook Havik zou de afname door verdroging bespoedigd kunnen hebben. Vanaf ongeveer 2000 wordt minder grondwater gewonnen, de duinen vernatten weer. Bij de laatste kartering van het NHD is dit te zien in de aantalsstijging, er zijn vijftig eenden bijgekomen.
Bij de start van de NPZK-karteringen speelden verdroging en predatie door Vos en Havik al langer. De eerste karteringen vertonen daarom ook geen verval, het aantal was beide keren ongeveer 100. Vreemd genoeg heeft de soort in het NPZK niet kunnen profiteren van de vernatting, bij de laatste kartering was het aantal juist iets gezakt. Hierbij zou mee kunnen spelen dat er recent veel natuurherstelprojecten zijn uitgevoerd in het NPZK, daarmee is (tijdelijk) veel broedgelegenheid verdwenen. Een andere oorzaak kan liggen in de relatief strenge winter van 2010.
De BMP-index van deze soort vertoont wel kleine dipjes na de Elfstedenwinters van 1986-87 en 1997, maar nauwelijks in 2010. Landelijk fluctueren de aantallen met een duidelijke negatieve trend. Onze wateren waren relatief te voedselrijk, we lozen minder fosfaten e.d. op ons oppervlakte water, landelijk is de waterkwaliteit sterk verbeterd. De Wilde Eend houdt echter juist van voedselrijke wateren, daarin zou een oorzaak voor de landelijke afname kunnen liggen.
Duidelijk is dat gebiedseigen, regionale, ontwikkelingen bij deze standvogel overheersen. Als de duinen verder vernatten ligt een toename van de Wilde Eend voor de hand. Maar, mogelijk zijn Wilde Eenden in het duin mede afhankelijk van de voedselsituatie in de polders, daar trekken ze meestal ook met de jongen naar toe. Het is de vraag of de relatief voedselarme duinen voldoende te bieden hebben om ook op te vetten voor de winter.
Wie weet hoeveel Wilde Eenden in totaal verdroogde duinen zouden broeden, als daar geen Vossen en Haviken zouden zijn? Zoveel als er in de nabij gelegen polders te eten is?