Huismus Passer domesticus staat op de Rode Lijst (met als motief voor opname "Gevoelig").
De plaatsing op de Rode Lijst dankt deze soort aan de grote afname van de populatie. Hiermee heeft de Huismus veel bekendheid gekregen, maar de Rode Lijst-status werkt ook door in wet- en regelgeving. Merkwaardig genoeg moeten nu mitigerende maatregelen plaatsvinden als nesten van deze soort gaan verdwijnen, uit monde van natuurbescherming. Terwijl het om bebouwing gaat die verdwijnt, terwijl zoveel andere in natuurlijke terreinen broedende soorten, die veel schaarser zijn dan de Huismus, die bescherming meer verdienen.
In Nederlandse natuurgebieden hoort de Huismus niet thuis, ze broeden alleen bij de mens, meestal onder dakpannen. In het NHD is de soort lange tijd als te algemeen om te gaan tellen afgedaan. Toen de soort voor het eerst geteld werd bleek ze nauwelijks nog voor te komen bij dienstwoningen in en aan de rand van het duin. Alleen in de volkstuintjes van Wimmenum was de soort talrijk, verder was er een kleine kolonie bij Castricum aan Zee. Vreemd genoeg bleek de populatie van Wimmenum bij de daarop volgende kartering te zijn gedecimeerd, mogelijk door de opkomst van Ringmus aldaar.
In het NPZK werd de soort pas na 2000 geteld en ook hier ontbreekt de soort bij bebouwing in de binnenduinrand. In het NPZK broedt de soort ook bij bebouwing bij de strandslagen, bij volkstuintjes aan de zuidwestrand van de Noordduinen en bij camping de Lakens. De soort lijkt dus een voorkeur te hebben voor bebouwing in het zeeduin, bij de binnenduinrand is te weinig geschikt foerageergebied. Dat foerageergebied bestaat uit de parkeerterreinen, bankjes, tuintjes en andere hangplekken van de badgasten. Waarbij het de vraag opkomt of het voedselaanbod van mensen aan de binnenduinrand lager is, waarom broeden ze niet in de omgeving van 't Wed? Kennelijk heeft het struweelrijke zeeduin de soort ook natuurlijk voedsel te bieden. Bescherming tegen Sperwers zal ook meespelen, in de binnenduinrand zijn geen dichte duindoorns waarin de mussen zich veilig kunnen verstoppen.
De beschermde status van Huismus is hier als overtrokken neergezet, maar voor de populatie van camping de Lakens is extra aandacht wel terecht. Deze populatie bestaat deels nog uit echte wevervogels: ze maken nesten van takken en gras in hoge duindoornstruiken. Het is verheugend dat deze populatie tegen de verdrukking in is gegroeid, want landelijk gaat het slecht.
De BMP-index is sterk gedaald tussen 1990 en 2000, daarna is het aantal gestabiliseerd. Het kan toeval zijn, maar dit index-verloop lijkt precies op dat van de Spreeuw. Dit roept de vraag op of de moderne manier van dakpannen leggen nog wel ruimte biedt voor dakpanbroeders.
De toekomst van Huismussen in natuurgebieden is in het algemeen niet interessant. Het valt wel te hopen dat de Lakens-cultuur, de cultuur met zelfstandige nestbouw, behouden blijft of zich zelfs verder weet uit te breiden.