Zwartkopmeeuw Larus melanocephalus staat op de lijst van "Aandachtsoorten".
In de jaren tachtig waren plannen gemaakt voor een herinrichting van het grote infiltratiegebied bij Castricum. Het gebied zou door de inlaat van de grote hoeveelheid water kunstmatig blijven, maar bij de aanleg werd een natuurlijker landschap gemaakt dat op een rivier-delta moest lijken. In de herfst en winter van 1992/1993 kwamen de graafmachines en in het voorjaar van 1993 was het klaar, inclusief schelpenstrandjes.
Opeens waren er meerdere broedparen Kleine Plevier, en de schelpen-eilandjes trokken ook weer nestelende meeuwen, van de gewone kust-meeuwen Stormmeeuw en Zilvemeeuw broeden weer enkele paartjes.
En woeh, er was nog een meeuwenpaar, een nieuwe soort: Zwartkopmeeuw. Die soort was nog maar kort in Nederland, uit het zuiden opgekomen, via het Zwin naar de Zeeuwse delta. Vanuit Zeeland verspreiden enkele paartjes zich verder over het land, vooral langs de rivieren. En het NHD viel ook zo'n vroege vestiging ten deel!
In de plannen voor een kunstmatige rivierdelta was niet op deze soort gerekend, een onverwacht groot succes. Hoewel de landelijke populatie verder gegroeid is, zie trendgrafiek van Sovon, is de soort in de duinen van Kennemerland echter niet opnieuw vastgesteld. Na enkele jaren waren de schelpen-eilandjes begroeid geraakt en ongeschikt geworden. In de winter van 2005-2006 zijn nieuwe schelpen-eilandjes aangelegd, maar het "whoe" van een Zwartkopmeeuw werd in het daarop volgende seizoen niet gehoord.
Met het infiltratiegebied lijkt een rivierdelta aardig nagebootst, maar Zwartkopmeeuwen zijn er niet weer mee te verleiden.