Braamsluiper Sylvia curruca is ingedeeld bij de schaarse soorten.
Deze kleine loofzanger leeft vooral in zeer dicht struikgewas, vooral in sleedoorn, meidoorn en duindoorn, soms ook in jong bos in struikfase, in liguster- en kruipwilgstruwelen en in urbane gebieden in kort gesnoeide boompjes. Hierbij valt op dat de soort nooit op de bodem komt, ze zitten altijd tussen de twijgjes. De soort heeft dus weinig met Braam, maar sluipen tussen twijgjes kunnen ze als geen ander.
In de duinen is geschikt biotoop volop aanwezig, vooral in het kalkrijke zuiden. In het kalkarme noorden is de soort schaars, daar zijn alleen geschikte kruipwilgstruwelen, meidoorns ontbreken er. Rondom Egmond, eigenlijk al kalkarm, is de soort wel talrijk, dankzij alle door de dorpers bemeste tuintjes die met struweel zijn dichtgegroeid.
In het NPZK is de soort weid verspreid aanwezig en daarom talrijker dan het NHD. In detail beschouwd blijkt de maximale dichtheid in beide gebieden vergelijkbaar. De allerbeste plekken waren De Rellen in 1988 (NHD) en de zuidrand van het Kennemermeer in 2011 (NPZK). Bij 80% kleurverzadiging en 1000m radius lichten die gebieden als enige rood op.
In beide gebieden fluctueren de aantallen zonder duidelijke trend, waarbij het lokaal verdwijnen soms is te herleiden tot natuurbouwprojecten waarbij geschikt struweel is afgegraven. Vooral in het NHD zijn de aantalsfluctuaties fors, waarbij de overgangen moeilijk te verklaren zijn, bijv. van 47 in 1982 naar 196 in 1988 naar vervolgens 110 in 1993. Dit maakt dat aantalsveranderingen bij deze soort niet zonder meer met veranderingen in de vegetatie in verband mogen worden gebracht: ja het aantal is recent gedaald, nee dit hoeft niet het gevolg van begrazing te zijn.
Tegelijk kan een scenario geschetst waarin de landelijke populatie nog hoog was in 1988, met toen nog hoge dichtheden in een beperkte hoeveelheid geschikt habitat. Dat het aantal in het NHD in 2007 weer op hetzelfde niveau was als in 1988, terwijl de landelijke populatie in die periode is gedaald, zou toegeschreven kunnen worden aan de toename van oppervlakte geschikt struweel. Maar de topdichtheden zijn niet gedaald, dat maakt dit scenario minder aannemelijk.
De BMP-index toont over de lange termijn een dalende trend. Deze Afrikaganger lijkt last te hebben van droogte in de Sahel, zonder duidelijk te profiteren van de recente vernatting aldaar. Wel kan gesteld dat de index stabiliseert in jaren met natte overwinteringsomstandigheden, net als bij de Grauwe Vliegenvanger, die ook continu daalt tenzij de Sahel relatief nat is.
Waarschijnlijk spelen voor deze trekvogels ook de omstandigheden op de trekroute, ze moeten vele stops maken om bij te tanken en dat wordt door de algehele intensivering van de landbouw steeds lastiger.

Zie ook Struikgewas