Goudvink Pyrrhula pyrrhula is ingedeeld bij de schaarse soorten.
De Goudvink zou met recht Roodborst mogen heten, maar voor een gevangen Roodborstje kreeg je geen cent. Een gevangen Goudvink daarentegen bracht wel goed geld in het laatje, vandaar de naam. Het was een gewilde kooivogel, niet alleen om de mooie rode borst en witte stuit, maar ook omdat ze gemakkelijk liedjes aanleert.
Deze soort eet zaden -vooral 's winters- en knoppen. Er zijn meer soorten die knoppen eten, maar voor Goudvink lijkt dit stapelvoedsel. De soort heeft een voorkeur voor jong loofbos of naaldbos met grote variatie in soortensamenstelling van struiken en boompjes en hoge struwelen met meidoorns, maar kan ook voorkomen in boomloos laag kruipwilstruweel; allen vegetaties met veel knoppen!
Goudvink heeft een duidelijke voorkeur voor het kalkrijke zuiden, ten noorden van Egmond is de soort zeldzaam. De dichtheden in het NPZK zijn vergelijkbaar met die in het zuiden van het NHD, waar de Zuidwesthoek in goede jaren recorddichtheden bereikt (hoger dan in het NPZK). In het NHD fluctueren de aantallen sterk en komen de daljaren overeen met piekjaren van Sperwer en vice versa.

Deze relatie tussen Sperwers en Goudvinken was al bekend bij de victoriaanse dames die het birdwatching hebben uitgevonden. Ze telden de vogels op hun landgoed en constateerden dat het aantal Goudvinken laag was als het aantal Sperwers piekte, en omgekeerd.
In het NPZK steeg het aantal Goudvinken tussen 1999 en 2004 van 57 naar 69, terwijl in die periode het aantal Sperwers inzakte van elf naar drie. Daarna is het aantal Sperwers van nog maar drie gedaald tot nog maar één, die afname zal er weinig toe gedaan hebben, de kans een Sperwer te ontmoeten was al heel klein.
De victoriaanse stelling kan ook voor het NPZK verdedigd, van de afname van elf naar drie Sperwers heeft de Goudvink geprofiteerd, het lage aantal van 2011 kan met de voorafgaande strenge winter samenhangen.
Behalve strenge winters en Sperwers is nog een factor van belang: illegale vangst!
Er bestaan brutale mensen met laag moreel die het risico van de pakkans en de gevolgen daarvan voor lief nemen tegen het geldelijk gewin: een paartje Goudvinken doet soms wel 250 euro op de vogeltjesmarkt van Brussel. Wie in Zuid-Limburg een Goudvink hoort, weet dat die binnen een paar weken gevangen zal zijn. Maar die volkscultuur hebben we toch niet in noord-Nederland? Eh, ze komen hier op vakantie. Op camping Bakkum is wel eens iemand opgepakt, in Wimmenum is een oud vinkerstuintje, in Middenduin is iemand in 1999 met kleerscheuren over het hek met het Brouwerskolkpark ontkomen, z'n lijmbrander en mistnet was-ie wel kwijt, en z'n plekje.
Sporen van illegale vangst zijn subtiel: bamboestokken of pvc-buizen ergens in een bosje kunnen gebruikt zijn om een mistnet op te hangen, vaak is er dan ook een schoon geknipt paadje, dat van nergens naar nergens loopt, geschikt om het mistnet op te hangen. Vinkers die vangen met lijm, laten andere sporen na die met het aanmaken van de lijm samenhangen: bekraste dennenstammen, vuurtjes, zwartgeblakerde dennenstammen, vaak ligt ergens ook een oude stoel. Wie een combinatie van dergelijke sporen aan treft, dient dit door te geven en kan beter zelf niets ondernemen.
Bekijk foto's van sporen van illegale vogelvangst (Nederlands!).