Buizerd Buteo buteo is ingedeeld bij de schaarse soorten. Buizerd is tegenwoordig onze algemeenste roofvogel, landelijk en in de duinstreek. In de vorige eeuw was de soort echter nog zeldzaam, zo verscheen de soort pas eind jaren tachtig in het NHD.
Bij de eerste kartering van het NPZK was de soort al volop aanwezig (26 paar), bij de tweede kartering was het aantal iets hoger (29 paar), bij de laatste iets lager (22 paar). Ook in het NHD zijn de aantallen succesvolle broedparen de laatste jaren gedaald. Het lijkt er op dat na decennia van gestage populatiegroei de top achter ons ligt. Met een kilometerhok per paar blijft er per paartje kennelijk te weinig over en komen te weinig jongen groot. Twee kilometerhokken per paartje is nog steeds een hoge dichtheid, zeker als de konijnenstand laag is.
Hoe hoog de dichtheid van Buizerd kan zijn bij een hoge konijnenstand is niet duidelijk, want tijdens de goede konijnenjaren moest Buizerd de duinstreek nog koloniseren. Begin jaren negentig klapte de konijnenpopulatie in door de ziekte VHS, maar de Buizerdpopulatie groeide nog verder. Aangezien Buizerd de meest veelzijdige roofvogel is wat betreft jachtmethoden en prooidieren, lijkt de recente afname niet alarmerend, ook zonder Konijnen valt er voor Buizerds wel wat te halen.
Buizerd eet 's ochtends regenwormen als ontbijt, Padden kunnen uit emmers gevist, zonnende Zandhagedissen letten niet altijd goed op, er ligt misschien wel ergens een roadkill, of er drijft ergens een dode vis, muizen zijn ook lekker, krekels ook. En in de piekjaren van Rosse Woelmuis passen de Buizerds zich daaraan aan: ze jagen dan alleen in het bos, waarbij ze zich vanuit zit op de muis storten.
Landelijk is de trend continu stijgend geweest, ze is wel iets afgevlakt. Hier loopt de duintrend wellicht voor op de landelijke ontwikkeling. Waarschijnlijk zal de landelijke trend ook gaan dalen als populatiegroei in nieuwe gebieden niet meer mogelijk is.