Slechtvalk Falco peregrinus staat op de Rode Lijst (met als motief voor opname "Gevoelig").
Onze grootste en snelste valk heeft een wonderbaarlijke comeback gemaakt. In Nederland was de soort al uitgestorven door vervolging toen de hele Europese populatie inklapte door de pcb's en andere in de landbouw gebruikte bestrijdings- en ontsmettingsmiddelen. Maar dergelijke middelen zijn uitgebannen en vervolging is tegenwoordig uit den boze. De Europse populatie groeide, mede dankzij nestbewaking en het aanbod van nestkasten. Tegenwoordig komen de meeste Slechtvalken groot in kasten op hoge torens, hoge gebouwen en hoogspanningsmasten.
Hoogte hebben ze nodig, alleen met een snoekduik kan de soort voldoende snelheid genereren voor een succesvolle jacht, bij een vlakke achtervolging maken ze weinig kans. Met de nieuwe cultuur van op kunstmatige hoogte broedende vogels kreeg ons vlakke Nederland een heuse broedpopulatie, die inmiddels de 100 broedparen gepasseerd is. Het ouderwetse rotswand-broeden is een lokale cultuur geworden.

Strikt genomen broedt de Slechtvalk niet in het duin maar in een nestkast op een grote gashouder op het hoogovensterrein vlak naast het duin. In 2006 leidde dit vrijwel dagelijks tot schermutselingen met een paartje Haviken aan de zuidrand van het NHD. Een stuk van het duin behoorde duidelijk tot het broedterritorium van de Slechtvalken en was verboden terrein voor Haviken of Buizerds, daarom is toen besloten de Slechtvalk als duin-broedvogel mee te tellen. Als elders op hoge gebouwen in het duin nestkasten geplaatst zouden worden, bijv. de toren Russenbergen, dan zou dit misschien tot een vestiging in het duin kunnen leiden.